Pole na kazi!

Oef wat is het toch weer lang geleden dat ik een blog geschreven heb!
Het zijn een aantal behoorlijk drukke weken geweest, waar in cement centraal stond.

Jawel Karlijn van Noppen, het spierloze Nederlandse meisje, is aan het bouwen geslagen!
Dankzij het geld wat ik van vele sponsors heb gekregen is het project op de Primairy School op 3 januari dan toch echt van start gegaan!
Gelukkig kregen we hulp van een aantal ouders, die wel wilden dat de school van hun kinderen er wat beter uit kwam te zien :), want we mochten beginnen met de cementen vloeren.

De eerste week werken bestond vooral uit water putten, lokalen leeghalen en vloeren vegen. De mannen maakten het cement en versjouwden, gelukkig, de zakken cement van 50 kilo!
Wij slappelingen konden wel helpen met het vullen van de gaten. Mochten we toch nog écht aan het werk met cement! Ook heb ik op een van de dagen samen met een van de andere vrijwilligers een vloer glad mogen trekken. En ik moet zeggen; ik ben nog nooit zo trots op mezelf geweest dat het er toch redelijk vlak uitzag :).

Na de eerste week werken, waren we toch net niet helemaal tevreden met het resultaat. We besloten een professional in te huren zodat hij bij de ergste lokalen een topcoat kon leggen.
Dat betekende wel dat we nog wat extra zakken cement moesten bestellen, maar ach, dat kon wel.

Eenmaal bij de shop aangekomen viel dat bestellen nog niet mee. Het is toch ook lastig voor zo’n man, om opeens twee blonde dames voor de toonbank te hebben staan ;).
Er werd dan ook heeel subtiel gevraagd waarom ik de ring die ik draag eigenlijk draag. En ik met mijn suffe kop, zei doodleuk; oh omdat ik dat mooi vind! :)
Je ziet ‘m vast al aankomen; de man liet zijn kans niet liggen en vertelde me dat ‘ie binnenkort wel even langs zou komen bij het centre om met me te overleggen wanneer we konden gaan trouwen.
Wat trouwen?! Jahoor, een heus aanzoek en wel van een man die al getrouwd was en 3 kinderen had. Gelukkig heb ik hem duidelijk kunnen maken dat ik toch echt eerst wil studeren, en dan zal gaan nadenken over met wie ik wil trouwen en wanneer :).

Als de professionals aan het werk waren, betekende dat eigenlijk dat ik alleen maar kon toekijken. Wat voelt dat lullig zeg, zij de hele dag keihard aan het werk, en ik een beetje spelen met de kinderen die om me heen liepen, wat foto’s maken, even weg voor de lunch, en weer toekijken hoe zij nogsteeds aan het werk waren zonder pauze of eten. En dat de mensen dan ook nog tegen mij (!) pole na kazi zeggen: sorry voor het werk! Schuldiger kun je je niet voelen.

Vandaag hebben de pro’s het werk afgemaakt; de grootste gaten in de muren gevuld. Toen ze hier mee klaar waren, hebben de kinderen ons geholpen al het geleende materiaal schoon te maken en weer terug naar IOP te brengen.
Eindelijk zit het erop, het eeuwige gesjouw met water, zand en cement. Nog even wachten op wat geld en het gesjouw met hout en spijkers kan beginnen want onze prachtige school heeft geen deuren of ramen!

Ondertussen is het regenseizoen hier in volle gang. In Nederland ligt er sneeuw en ijs, en hier ontstaat een nieuwe rivier of vijver, gewoon in de achtertuin.
Het mooie aan de regen is, dat iedereen weer meer kans heeft op een goeie oogst en dat de omgeving steeds mooier groen wordt! En ook de wolken hier, prachtig!
In Nederland is het niks de regen, maar hier schijnt de hele dag de zon, komen er wolken en BARST het los :). En daarna is het dan eindelijk wat koeler. Want ookal regent het dan, het blijft heet!