Heri ya mwaka mpya

Jaja, jullie zullen vast denken; wat bedoelt ze daar nou weer mee! Nou heel eenvoudig  HAPPY NEW YEAR! Oké, ik moet toegeven, ik heb even bij een local moeten vragen wat het in het swahili was, maar toch wil ik jullie dit graag op de Tanzaniaanse manier wensen :).

Donderdag en vrijdag heb ik, zo goed als ik daar in ben, een huis geverfd.
Echt, ik leer hier talenten van mezelf kennen! (Niet dus)
Na 2 ochtenden ploeteren is het resultaat als volgt; blaren op m’n handen en verf werkelijk overal! Maar gelukkig, is het huis geverfd en dus klaar :).

Zaterdag gingen de anderen naar Iringa, en heb ik mezelf een dagje niks gegund. Hoewel we om 1 uur Brecht, een nieuwe Nederlandse vrijwilliger, gingen ophalen van het busstation.
Na ruim 2 uur wachten kwam de bus dan gelukkig toch nog en arriveerde Brecht levend en wel!
Iemand moest haar een korte rondleiding te geven door het weeshuis en de omgeving, aangezien er toch verder niemand was kreeg ik die eer ;).

Met de komst van Brecht is het een stuk gezelliger in onze kamer; ze bracht namelijk een enorme enveloppe met allemaal leuke foto’s van thuis mee! Nu ik ze vandaag allemaal heb opgehangen, voelt het nóg meer als m’n eigen fijne kamertje :).

Zondag arriveerde de groep Amerikanen en priesters. In 1 klap was alle rust en stilte die er met kerst was, verdwenen. Een gezellige drukte kwam er voor in de plaats, hoewel het erg gek is om opeens al dat Engels te horen met zo’n enorm accent!

Gister was het dan eindelijk zover, oudejaarsdag! De manier van Oud en Nieuw vieren is hier totaal anders dan in Nederland. Alle locals gaan om 8 uur ’s avonds naar een kerkdienst die klokslag 12 uur is afgelopen vervolgens wensen ze elkaar een ‘Heri ya mwaka mpya’ en kruipen ze lekker hun bed in. Niet echt de oudejaarsavond die ik in gedachten had..
Gelukkig ging het er bij ons in het weeshuis heel anders aan toe;
’s Ochtends vroeg gingen we aan de slag in de keuken om oliebollen te bakken, deels volgens Afrikaans recept, en deels volgens het Nederlandse recept. Tja je moet wat, zonder bier, gist en een gaspit.
Met wat hulp van de kok, aangezien niemand van ons ooit oliebollen had gebakken en al helemaal niet op de Afrikaanse manier, hebben we een heeerlijk deeg met Hollandse rozijnen gemaakt. Waarna we zelf, toen het vuur eenmaal aan was, uiteraard zelf prachtige bollen gedraaid hebben.
Ook moesten er appelbeignets komen, maar wat nou, als appels ver boven je budget zijn? Ach, dan pak je gewoon een ananas, dat kan best!
Tot slot hebben we ook nog 4 prachtige cakes gemaakt, die dit keer supergoed gelukt waren! En dat zonder hulp van de kok :D.
Nadat we de hele dag in de keuken hadden gestaan, stonken we 5 uur in de wind naar rook en oliebollen, maar dat mocht de pret niet drukken want we hadden “Hollandse” lekkernijen!

Om 9 uur ’s avonds begonnen we met ons “avondprogramma”. Wat begon, bij gebrek aan iemand die wilde spreken, met een soort gesprek over de gewoonten in Amerika, Nederland, Duitsland en Noorwegen. Een beter begin dan de geplande avond met een kerkdienst ;).  
Hierna hebben we ‘Who is the man’ gespeeld en plotseling vloog de tijd! Voor we het wisten was het half 12 en al bijna aftellen geblazen. De sparkling rosé kwam te voorschijn, de laatste (knoerdharde) oliebollen, ananasbeignets en blokjes kaas werden gegeten en ook het vuurwerk werd erbij gehaald.

Met 10 minuten op de teller was alles gereed en vertelde Berit nog even een prachtig verhaal over vuurwerk van een aantal jaar geleden :
Dat jaar waren er vrijwilligers met Oud en Nieuw die flink wat goed vuurwerk hadden meegenomen. Na twaalven staken ze het af en oohhh wat was het prachtig! Van dat mooie siervuurwerk dat niet na 1 klein kleurtje ophoud, maar dan nog een keer explodeert in verschillende kleuren. Genoten hadden ze ervan.
Maar de volgende dag kwam er een stel naar het weeshuis toe dat zei; we zagen gister het licht, waar is Hij? Tja, wat kun je anders denken, als de lucht ontploft, dan dat de Heer gekomen is?
Dit keer hadden we dus alleen wat klein vuurwerk en was het dorp erover ingelicht ;).

Na een wandelingetje de heuvel op met het vuurwerk, de champagne en een klok waren er opeens nog maar 10 seconden over; Aftellen maar!!
Het vuurwerk was, hoe zal ik het netjes zeggen, niet schokkend voor de locals.
Maar ondanks de mislukte oliebollen en appelbeignets, het zielige vuurwerk en de rosé in plaats van champagne was het errg gezellig en het was een oudejaarsavond die ik zeker niet snel zal vergeten!

Nogmaals iedereen een gelukkig en gezond twenty thirteen (zoals ze dat hier zeggen ;))