Een boel leuke dingen!

Het is weer even geleden dat ik een blog gepost heb en in de tussentijd is er een hoop gebeurd. Dit keer alleen de high lights van de afgelopen weken.

Zaterdag 8 december gingen we met alle meiden hiken. Jaja, er zijn hier bergen die beklommen kunnen worden en ik deed zowaar mee! ’s Ochtends vroeg zouden we vertrekken; lunchpakketjes mee, dichte schoenen aan, tas klaar en stappen maar. De klim was behoorlijk pittig en zelfs de meiden waren, eenmaal op de top aangekomen, erg moe. Maar wat een geweldig uitzicht! Prachtig zo weids en leeg als het hier is, daar kan ik me maar over blijven verbazen! Boven hebben we lekker geluncht wat spelletjes gedaan en na anderhalf uur pauze zijn we aan de weg terug begonnen.
Eenmaal terug in het centre voelde 2 van de vrijwilligers die mee waren zich erg ziek. Waarschijnlijk waren ze uitgedroogd, maar gelukkig voelden ze zich beiden de volgende dag stukken beter!

In het nieuwe jaar zullen we afscheid moeten nemen van een paar van de oudere meiden (17-21 jaar). Zij mogen van de wet niet meer in een weeshuis wonen omdat ze voor zichzelf zouden moeten kunnen zorgen. Dit vind ik ontzettend jammer, aangezien dit de meiden zijn waarmee we juist bevriend zijn geraakt. Maar ook ben ik bang dat als ze uit huis gaan, ze geen plek hebben om te wonen en alles zullen doen om geld te verdienen. Daarom heb ik samen met twee andere vrijwilligers, Karoline en Johanneke, een project opgezet zodat ze goed voorbereid uit huis gaan.Ook heeft Karoline in Noorwegen een fundraising opgezet zodat we mogelijk een huisje kunnen regelen voor de meiden.
Het project bestaat uit meetingen met de meiden waarin we eerst ongeveer een half uur zullen discussiëren/praten over belangrijke dingen zoals hygiene, boys, how to overcome the challenges you face en ook erg belangrijk; how to earn money.
Ook hebben we voor de meiden een plan bedacht hoe ze geld kunnen verdienen. Dat is het tweede onderdeel van de meetingen; kettingen en kralen maken. Tot nu toe hebben we twee meetingen gehad met de meiden en waren ze vooral nog erg verlegen om te praten over het onderwerp. Hopelijk gaat dat vanzelf beter als we wat vaker met ze rond de tafel hebben gezeten. Het kettingen maken gaat al wel ontzettend goed, ze vinden het erg leuk en we hebben enorm veel mooie kralen!

Woensdag 12 december hebben we de kerstboom opgetuigd! Daarvoor hebben ze hier een bepaalde traditie; eerst stopt iedereen één voor één een tak in de boom, dan worden de slingers erin gehangen en de piek erop gezet en uiteindelijk mag iedereen haar ‘ornament’ (kerstboomversiering) op komen halen en die in de boom hangen terwijl ze iemand a Merry Christmas wensen.
In het begin vond ik deze traditie nogal hilarisch, allemaal een takje in de boom stoppen, maar toen de meiden hun ornamenten kregen en Merry Christmas wensten was het toch wel erg mooi. We sloten de avond af met ‘stille nacht’ te zingen, ieder in zijn of haar eigen taal.
Al met al was dit echt een hele mooie en bijzondere manier om de kerstboom op te tuigen, hoewel de boom zelf echt foeilelijk en op en top kitch is, haha!

Donderdag 13 december bracht ik mijn eerste bezoekje aan het ziekenhuis. Niet omdat ik nou zo graag wilde weten hoe het daar was, maar omdat Rosanne zich al een paar dagen erg beroerd voelde. Gelukkig had ze niet de symptomen van malaria maar we wilden toch voor de zekerheid maar even naar het ziekenhuis. Eenmaal hier aangekomen was het redelijk onprofessioneel; de man achter de balie wilde erg graag onze telefoonnummers: dan konden we hem bellen als we ons weer beroerd voelden, ja vast! ;)
Vervolgens mocht Roos bij de dokter komen, kreeg niet te horen wat ze had maar wel een papiertje waar op stond dat ze haar medicijnen mocht gaan halen. Ook bij de medicijnen kregen we niet te horen waarvoor ze waren of wat voorn medicijnen het waren, alleen hoe regelmatig ze ingenomen moesten worden. Tja, ergg praktisch allemaal.
Later kwamen we er zelf achter dat we antibiotica en malaria pillen hadden meegekregen, altijd fijn om te weten ;).

Aangezien de kerst langzaam dichterbij kwam, moesten we als vrijwilligers gaan shoppen voor kerstcadeautjes. Dit deden we op woensdag 19 december. Voor alle meiden hebben we een leuk armbandje uitgezocht, wat nog best een hele klus is met 33 meiden ;). Ook hebben we voor iedereen een lolly gekocht en pakpapier mocht natuurlijk ook niet ontbreken.
De dagen erna zijn we druk bezig geweest met de cadeautjes inpakken, kerstkaarten maken voor de meiden en voor de staf en er moesten spelletjes voorbereid worden. En tot slot moesten we een typische Nederlandse kersttraditie bedenken waar we de meiden over zouden vertellen. Tja, dat was dus een probleem want het enige wat wij kaaskoppen doen met kerst is naar de kerk gaan, eten, eten en nóg meer eten!
Uiteindelijk bedachten we dat we ook wel een nieuwjaarstraditie konden doen in plaats van een kersttraditie, dus hebben we dit uitgewerkt om met de meiden te kunnen uitvoeren met kerst.
Afgelopen vrijdag was de graduation van de pre-school. Ja zelfs de allerkleinsten slagen hier voor hun school, ook al is het de pre-school. De graduation zou om 9 uur beginnen, maar met de Afrikaanse tijd werd dit 11 uur. Tot dat we begonnen hebben we heerlijk met de kinderen kunnen spelen, dansen, zingen en rond kunnen sjouwen.
Toen het eenmaal echt begon was het een stuk minder leuk en comfortabel; we zaten op de kleine houten kinderstoelen, de toespraken waren erg saai en het duurde zo’n 85 uur :).
Hihi nee, eigenlijk viel het best mee. Hoewel het een proef voor m’n uithoudingsvermogen was. De kinderen hebben zelf ook wat toneelstukjes gedaan, laten zien dat ze alle districten van Tanzania kennen (dat leren ze hier gewoon als ze 3-5 zijn in plaats van in groep 6!) en ze hebben prachtig gezongen en gedanst!
Ook Rosanne en ik moesten een praatje houden. We hadden de eer alle ouders te vertellen dat de kinderen komend jaar, dankzij de Julianaschool Woudenberg en het Kompas Kesteren, elke dag een lunch krijgen op school! Dit houdt in dat ze 4 dagen per week pap krijgen, 1 dag rijst met bonen en groenten en ook krijgen ze 1x per week melk en 1x per week een banaan. Ongelofelijk om te merken dat mensen daar zo dankbaar voor zijn!

Zaterdag was Johanneke jarig, dat moest natuurlijk gevierd worden! ’s Ochtends vroeg hebben we haar kamerdeur versierd en bij het ontbijt hadden we cadeautjes. Hierna gingen we naar Iringa om haar ouders de stad te laten zien en hebben we genoten van een heeerlijk maaltje in Neemacraft.
Eenmaal terug uit Iringa heb ik samen met Sarah een cake gebakken. Maar dat is hier zo makkelijk nog niet, want er is geen melk meer, ze hebben geen oven en glazuur moet gemaakt worden met eieren in plaats van met water! Dat was dus echt één groot succes, haha! Gelukkig was Johanneke er wel blij mee (hoewel t niet te eten was) en stoven de meiden er ook direct op af!

Zondag hebben we met alle meiden kerst gevierd. ’s Ochtends gingen we eerst natuurlijk met z’n allen naar de kerk. Er was ons (Johanneke, Rosanne en mij) gevraagd een zondagschool voor te bereiden. Na een gebed mocht de zondagsschool beginnen. Allereerst hebben we ze een kinderliedje aangeleerd namelijk ‘who is the King of the jungle’ met bewegingen en al. Heerlijk om die koppies te zien als ze een aap na doen in geluid en beweging, haha! Daarna hadden we een bijbelquiz.
Tijdens de dienst zelf moesten we ons natuurlijk nog even een keer voorstellen aan de “gemeente”. De gemeente bestond voor minstens 2/3 uit de meiden en de volunteers en was dus ontzettend groot! ;)
Voor de dienst had Berit aan me gevraagd of ik een nummer wilde zingen tijdens de dienst en ze wilde eigenlijk geen nee horen. Dit mocht ik dus ook doen en nog voordat ik iets had gedaan gaven de meiden me een ENORM applaus. Zulke schatjes zijn het toch ook!

Om 4 uur ’s middags zouden we wat spelletjes doen met de meiden, te beginnen met stoelendans. De meiden speelden heerlijk op safe, maar durfden wel lekker te swingen met die Afrikaanse billen. Daarna gingen we penpoepen, en trefbal spelen. Hierna werd de kerstshow nog een keer opgevoerd en hadden we een heerlijk kerstdiner met alle meiden en volunteers. We hadden pilau (rijst met aardappel en allerlei kruiden erin, voor speciale gelegenheden), rijst, groene groenten, heerlijk gefrituurd vlees en goedgelukte cake (helaas niet door ons, maar door de meiden gemaakt;)).
Na het smikkelen en smullen waren er wat typische kersttradities van Duitsland en Noorwegen, wat erg hilarisch was, en werden er allemaal kerstmutsen tevoorschijn getoverd!
Vanaf dat moment was de kerstman er opeens! Langzaam werden alle cadeautjes uitgedeeld en werden de gezichten van de meiden steeds blijer en blijer.
Tot slot was er nog onze Nederlandse “kersttraditie”; iedereen kreeg een briefje waarop geschreven mocht worden waarvoor je dankbaar was, waar je spijt van had en wat je graag wilde bereiken komend jaar. Deze briefjes mochten worden voorgelezen bij het kampvuur en uiteindelijk erin worden gegooid. Na nog een paar spelletjes was het toen toch wel echt bedtijd voor de meiden en na de prayer rond het kampvuur gingen we dan ook naar bed.

Gisterochtend vertrokken Sarah, Mo en Johanneke met haar ouders en broertje naar Ruaha. Om 9 uur vertrokken Kim en Judith naar de Masai om daar kerst te vieren. En om half 11 moesten we ook al afscheid nemen van de meiden, die voor 2 weken naar familie of gardians gaan. En nu, zitten we hier met kerst in een compleet leeg weeshuis, hoe gek is dat!
Het is bijna onnatuurlijk stil nu alle meiden weg zijn, maar gelukkig vermaken Roos en ik ons wel met wat filmpjes en boeken enzo!

Bij deze wil ik jullie ook allemaal een hele fijne kerst wensen, in gedachten ben ik in de kou en sneeuw bij jullie!