Thanksgiving, Sinterklaas en kerstvoorbereidingen

Hoera, het internet werkt weer! Jaja, het heeft eventjes geduurd, maar we kunnen nu dan toch écht weer internetten :). Dit keer zal het een wat langer verhaal zijn dan anders, wat begint bij zondag 25 november. 

We hadden met de vrijwilligers geregeld dat we ’s zondags een ander weeshuis konden bezoeken. Er was ons verteld dat hier jongere kinderen zouden zitten dan bij ons. Bij ons is de jongste 3 jaar oud, daar zouden alle kinderen van 0 tot 5 of 6 jaar zijn!
Om hier te komen gingen we met de piki piki (de motor) en de dala dala (de bus) en ook nog met een pick-up. Ja het was een hele reis, haha, maar dat was me toch tof achterop die motor!

Eenmaal bij het weeshuis aangekomen waren de kinderen toch iets ouder dan verwacht, maar alsnog natuurlijk enorm schattig! We kregen een rondleiding over de compound, een heerlijke lunch en ook kregen we wat achtergrond informatie van het weeshuis te horen.
’s Avonds wilden de meisjes erg graag een film met ons kijken, dus hebben we heerlijk bij Step Up gekeken!

Dinsdag op woensdagnacht vertrok een van de Nederlandse vrijwilligers. Wij wilden haar graag uitzwaaien en zetten onze wekkers om, jawel, kwart voor 3. Na dit uurtje wakker zijn, was het natuurlijk erg moeilijk weer in slaap te vallen, maar de wekker stond gewoon weer om  7 uur voor het ontbijt.
Woensdag was ik daardoor een beetje van slag, maar ondanks dat, hebben Rosanne en ik ‘files’ gemaakt over een aantal leerlingen op de primairy school. Hiervoor moesten we ze allemaal vragen stellen (met behulp van een vertaler) waar we later een ‘file’ van maakten. Dit moet gebeuren zodat we weten hoe de thuissituatie is voor deze kinderen. Als het thuis zodanig slecht is, moet er gekeken worden naar een mogelijkheid om in het weeshuis opgenomen te worden, of extra zorg/aandacht te krijgen.

Donderdagochtend zijn we weer wezen verven op de high-school. Hier hebben we onze eerste laag waterverf eindelijk afgemaakt, wat toch wel echt voldoening geeft. Zo krijgen de meisjes tenminste mooie wc’s, haha :).
Na de lunch waren de voorbereidingen voor ‘Thanksgiving’. Dat er geen Amerikaanse vrijwilligers zijn geeft helemaal niks, dit moet gewoon gevierd worden. Bij het eten bleek waarom; wat een gezelligheid en knusheid. We gingen samen met alle meisjes eten. De stroom was uitgevallen, wat voor dit keer niet erg was, dus zaten we gezellig bij kaarsjes en kerosinelampen te eten :).
’s Middags had iedereen de mogelijkheid gehad om over iedereen iets aardigs te schrijven (er lagen vellen papier met ieders naam erop). Na het eten werden deze uitgedeeld, wat is dat toch leuk, al die blije hoofden zien, en ik moet zeggen dat het zelf toch ook wel heel leuk is om zoiets te krijgen! :)

Vrijdag heb ik me voorbereid op de kerstmusical. We hebben de taken een beetje verdeeld, en afgesproken dat ik het zang-gedeelte doe. Erg leuk, maar ook wel lastig om te bedenken welke kerstliedjes deze meiden nou leuk zouden vinden om te zingen, en dan moet het ook nog in het Engels en met een niet al te moeilijke melodie. Uiteindelijk heb ik toch 3 liedjes weten uit te zoeken die ik ze vanaf nu langzaam maar zeker zal gaan aanleren :).

Zaterdag zijn we weer naar Iringa geweest, met als hoofddoel lekker lunchen en een dagbesteding hebben. Hier hebben we dus veel te veel geld uit gegeven aan een lekkere Europese lunch (met warme chocoladecake met ijs toe, MJAM) en hebben we over de verschillende markten gelopen en wat winkeltjes bekeken.
Na ons bezoek aan Iringa zijn we bij Tulia langs geweest (een van de staffmembers, die normaal gesproken zorgt voor de vrijwilligers). Zij was met ‘vakantie’ omdat ze een kindje verwachtte. Dat kindje is inmiddels geboren en wij mochten even komen kijken. Wat een poepje dat kind, te schattig gewoon, en nog zó klein!

Zondagochtend stond onze wekker niet, zoals gewoonlijk, om 7 uur, maar om half 7. Niet omdat we nou zo graag vroeg op wilden staan, integendeel, we konden ons bed echt niet uitkomen. Maar omdat we Sheela, een van de oudere meisjes, beloofd hadden met haar mee te gaan naar de kerk.
Sheela gaat altijd naar de Rooms Katholieke kerk. Ik had me dus al voorbereid op een saaie en stijve dienst, maar dit viel gigantisch mee, het was namelijk Afrikaans Rooms Katholiek. Er was een heerlijk swingend koor die zorgde voor de Afrikaanse stemming ;).

Maandagochtend heb ik gewerkt aan de hodi hodi, dit is een soort nieuwsbrief van het IOP-centre voor de omliggende dorpen. ’s Middags zijn we op bezoek geweest bij Tamari (ook een van de staffmembers, die sinds Tulia met ‘vakantie’ is voor de vrijwilligers zorgt), zij heeft malaria en ziekenbezoek was wel zo op z’n plaats. Wij als oerhollandse (en 2 Duitse) vrijwilligers kwamen met een berg fruit aan zetten. Toen Tamari dit zag begon ze redelijk hard te lachen; waarschijnlijk ging ze dit nooit op krijgen, maar ze was er wel enorm blij mee.

Dinsdag gingen we (alweer) naar Iringa, dit keer met doel souvenirs te kopen voor Ines. Zij is een van de twee Duitse vrijwilligers en gaat helaas komende dinsdag naar huis toe. We hadden dit keer enorme pech met de dala dala’s; op de heenweg zat ik zo opgepropt dat ik op een gegevenmoment amper nog lucht kon krijgen en op de terugweg kwam er een oud vrouwtje half op mn been zitten omdat ze er eigenlijk niet tussen paste. ERRRG comfortabel die dala dala’s ;).

Woensdag was het natuurlijk 5 december, helaas zijn er hier wel een hoop zwarte pietjes, maar geen sinterklaas.. Bij gebrek aan deze goede lieve man, hebben we zelf maar sinterklaas uit gehangen.
Met een aantal vrijwilligers zijn we naar Mtua (een dorp ter grootte van Bennekom?) gegaan. Na een wandeling van 45 minuten zijn we op zoek gegaan naar wat leuke cadeautjes voor de andere vrijwilligers. We hadden namelijk afgesproken om het sinterklaasspel te spelen; iedereen pakt iets in wat ie zelf niet meer leuk vindt/niet hoeft, en wij zouden dan voor wat leuke cadeautjes zorgen.
’s Middags heb ik me verder voorbereid op de kerstmusical. ’s Avonds bleek dat we niet woensdag, maar donderdag zouden gaan repeteren. In plaats daarvan hebben we met alle meiden kerstkaarten gemaakt, echt heerlijk dat geknutsel! Na de prayer begonnen we met het sinterklaasspel, wat ontzettend gezellig was :).

Gister hebben Rosanne en ik geholpen met het planten van de artemisia, wat planten zijn waarvan medicijnen tegen malaria gemaakt kunnen worden. Om op de akker te komen moesten we wel eerst een uur lopen, eerst over de geasfalteerde weg, later door de bushbush naar de middle of nowhere waar de akker was. Hier aangekomen konden we poep, gras en water gaan halen om de gaten (die door sterke gespierde mannen) gemaakt waren te gaan vullen; eerst poep, dan gras, aarde, water, artemisia, aarde en weer water.
Na deze grensverleggende ochtend waren we ranzig, moe en knalrood verbrand. Ohja, en natgeregend! Hierna mochten we nog een uur terug lopen voordat we konden lunchen.
Gisteravond was het dan eindelijk zo ver, ik zou de meiden een kerstliedje aanleren. Dit ging best goed, en volgensmij vonden de meiden het ook wel leuk! Vanavond gaan we het nog een keer herhalen, we zullen zien hoeveel ervan is blijven hangen!